Notizen zu dieser Person
[Stammbaum des Vaters von JJM Widdershoven]
www.genlias.nl
www.seniorweb.nl / bidprentjes anja kerkhof
Willemse-Widdershoven: Redaktion
ancestry.org
www.archieven.nl
www.graftombe.nl begraben in Eygelshoven
Zij is de schrijfster van deze uitvoerige genealogie (Red). Haar man, Cornelis Joseph Maria Willemse, werd geboren teNaarden, waar zijn vader postdirecteur was. Zijn moeder, Caroline Smits, was een dochter van dr. Smits, arts te Oirschotin Noord-Brabant. Zijn middelbare studie deed hij te Rolduc, daarna ging hij te Amsterdam medicijnen studeren. Op24-5-1913 behaalde hij zijn artsdiploma, waarna hij zich als gemeentearts te Pannerden vestigde. Op 01-12-1916 werd hijbenoemd tot fondsarts bij de Laura & Vereniging te Eygelshoven en op 1-7-1923 werd hij tevens mijnarts, wat hij bleeftot 1-7-1955. In 1951 had hij zijn praktijk overgedaan aan zijn oudste zoon Paul. Zijn leuze is altijd geweest: "goedzijn voor anderen". Voor zijn patiënten was hij én een vader én een raadsman. Het was een stille mens, maar hij durfdeuitkomen voor zijn mening. Onder de Duitse bezetting heeft hij nog 14 dagen vastgezeten in de gevangenis van Maastricht.Naast zijn praktijk had hij een grote hobby, die uitgroeide tot wetenschap. Hij verzamelde, bestudeerde endetermineerde de orthoptera (rechtvleugelige insecten). Hij bezocht de entomologische congressen
in Parijs, Londen, Madrid, Berlijn, Stockholm en Wenen, en correspondeerde en
stond in ruilverkeer met diverse musea: Philadelphia, Moskou, Londen, Urugay,
Letland en Brazilië. Hij maakte prachtige foto's, waarop men duidelijk verschillen en kentekens kon zien. In 1938 werdhij verrast met een prachtige, grote bronzen medaille met de beeltenis van koning Leopold van België met inscriptie. Hijhad een lang artikel geschreven over de hem toegezonden orthoptera's, door koning Leopold verzameld tijdens zijn reisnaar Indonesië.
Op de dag dat hij 70 jaar werd - hij zat nog stillekes te werken op zijn studeerkamer, rondom zich alle boeken ensprinkhanen - kwam ineens burgemeester Bogens binnen. Dr. Kruytzer, directeur van het Natuur Historisch Museum inMaastricht, dé heer van Rummelen van het Geologisch Bureau van Heerlen, en alle kinderen waren present. BurgemeesterBogens nam het woord: "U wordt vandaag 70 jaar en ik reken het mij tot een eer om u mede te delen dat het Hare Majesteitde Koningin behaagd heeft u te benoemen tot Ridder van Oranje Nassau voor al het wetenschappelijke werk dat u verrichtheeft. U bent een man van de wetenschap, die bekend is over heel de wereld. U bent "de sprinkhanenman" - van hoevelemusea, van hoevele expedities kreeg u de insecten toegestuurd ter determinatie. En toch wil ik u ook dank zeggen voordat wat u gedaan hebt in al die jaren als dokter hier in de gemeente Eijgelshoven. U hebt de mensen bijgestaan inziekte, bij geboorte en bij sterven. Al die jaren hebt u zorg gedragen voor de gezondheid van de bewoners van onzegemeente". De ridderorde werd hem opgespeld en hij was diep ontroerd; zoiets had hij nooit verwacht. Toen nam dr.Kruytzer het woord: "Als iemand die onderscheiding verdient, bent u het, dokter Willemse, die zovele artikelenpubliceerde, vooral in ons maandblad, en liefst in de Engelse taal, die door iedereen gelezen kan worden. Mijnhartelijke gelukwensen" En heel Eijgelshoven vierde feest met hem; deze dag zou hij nooit vergeten.
3 december 1960 kwam de fatale slag: zi jn eerste attaque. Hij herstelde wel maar het wilde niet meer zoals voor dietijd. In 1962 overviel hem de tweede attaque: zijn slik- en spraakcentrum werd aangetast en dit overleefde hij nietmeer. Pastoor Habets diende hem de laatste Sacramenten toe. Zaterdag 28 april 1962 is hij 's nachts om kwart voor twaalfgestorven. Zo eindigde het leven van een mens die altijd werkte, nooit stilzat, een christenmens die bad en geloofde inhet eeuwig leven dat hem nu gegeven is.
Het huis dat zij bewoonden, is een huis met historie; niet alleen logeerden er in de jaren 1944-1945 hooggeplaatsteAmerikaanse officieren, maar van 17 tot 25 november 1944 was er ook het hoofd-kwartier gevestigd van de 2nd British Armyonder generaal Brian Horrocks. Dit leger dat gevoch-ten had in El Alamein, en daar Rommel had verslagen, werd de"Woestijnratten" genoemd. Generaal Horrocks - aristocraat "du premier ordre" - logeerde in een lorrie in de tuin achterhet huis. Zijn aide-de-camp captain Young en zijn hele staf en heel het personeel logeerden in het huis, Laurastraat 67.De garage was ingericht tot telefooncentrale. De muren van de grote eetkamer waren vrijwel geheel bedekt metstafkaarten met lampjes en vlaggetjes om de krijgsverrichtingen aan te geven. Dag en nacht kwamen koeriers met berichtenvan het front: de slag om Geilenkirchen was begonnen. Generaal Dempsey kwam om te overleggen met generaal Horrocks; hijheeft nog gelunchd in de voorkamer. De strijd was hard, er moest een weg gebaand worden door de zware DuitseTijgertanks en door de grote mijnenvelden. Heel de dag dreunden de kanonnen en ronkten de vliegtuigen, eindelijk wasGeilenkirchen gevallen. Ook werd in dit huis de slag voorbereid om de Rijn over te trekken. Op zekere dag werd het
huis door meer M.P.'s bewaakt dan gewoonlijk en er heerste een geheimzinnige
drukte: generaal Montgommery himself arriveerde om de tocht mee voor te bereiden. Uren duurde het gesprek. GeneraalHorrocks stelde dokter Willemse en zijn echtgenote voor aan generaal Montgommery. Hij zei: "Uw tuin draagt de sporen vantrucks en ander oorlogsmateriaal, maar wees niet bang: de overwinning is nabij ". Hij droeg een baret en eencamouflagejasje. Wat opviel waren de scherpe, pientere oogjes. Men kon vertrouwen hebben in zijn woorden. Captain Youngnodigde de dokter en zijn echtgenote uit om de laatste avond met generaal Horrocks en zijn staf te dineren in hun eigenhuis, als dank voor het ter beschikking stellen van hun huis.
Almut
Heimbach
